Schrikkeljaarbug
Het huidige schrikkeljaar 2012 was oorzaak van een bug in een “cloudplatform”. Cloud is een dienst waarbij in plaats van zelf servers te kopen en te installeren en onderhouden, servers gehuurd worden, meestal voorzien van de nodige software. De gebruikers zijn via het internet verbonden met de servers en gebruiken er software, hebben er hun e-mail, bewaren hun documenten enz.
Op negenentwintig februari, de schrikkeldag, verslikte de Cloud dienst van Microsoft zich in de datum. De dienst lag het grootste deel van de dag plat en gebruikers als de Britse overheid konden niets doen dan wachten tot de dienst terug werkte. IT-diensten en verantwoordelijken werden overstelpt met oproepen, maar ze konden het controlepaneel van de dienst niet gebruiken. Het niet functioneren gaf bovendien een hele kettingreaktie van fouten in andere diensten.
Politie op het net
De cyberpolitie begint echt vorm te krijgen in de VS. Het ministerie van “Homeland Security” heeft een domeinnaam gekaapt van niet-Amerikanen, die bovendien buiten de VS geregistreerd was, nl in Canada.
Dat is gedeeltelijk mogelijk omdat het beheer van de .com namen gebeurd in de VS.
Het gevolg hiervan is dat iedereen met een “.com, .net, .org, .biz” en andere in Amerika beheerde “top level” domeinnamen er rekening mee moet houden dat de Amerikaanse overheid kan ingrijpen op zijn domeinnaam, met gevolgen voor de website.
Hier was het Verisign, de beheerder van de “.com” namen, die ingreep op vraag van de staat Maryland.
Verisign pastte de rootzone voor “.com” aan. Ze zetten er twee nieuwe NS records in, die het verkeer naar de website afleiden naar een pagina met een vermelding van de reden van verwijdering, in dit geval illegaal gokken.
In dit geval gebeurde de sluiting van de website op basis van een bevel van een rechter aan Verisign, maar het maakt duidelijk hoe gemakkelijk het is voor de VS om een website van het internet te halen.
Versplinterd internet?
Verisign haalde het contract binnen voor het beheren van een groot deel van de tld-domeinnamen, en dat gebeurde volgens critici niet op een erg open manier. Allereerst was er geen eerlijke publieke aanbesteding die andere bedrijven een kans zou gegeven hebben. Verisign heeft ook een aantal voorwaarden opgenomen, die hen bv de mogelijkheid geeft om prijsverhogingen door te voeren, waardoor je nu al merkt dat domeinnamen gestegen zijn van 6 naar bijna 8 dollar, terwijl het waarschijnlijk zou kunnen voor ongeveer 2 dollar per domeinnaam.
En ICANN, de organisatie die moet toezien, grijpt niet in. Ze lijken integendeel enkel het aantal domeinen te willen laten groeien door zoveel mogelijk extenties bij te maken. ICANN is teveel in handen van de Amerikaanse overheid , en vertegenwoordigt niet de belangen van de wereldwijde internet community, wat het eigenlijk zou moeten doen. De VS zal die controle nooit zomaar uit handen geven.
Het mogelijke gevolg is dat andere overheden op een bepaald moment beslissen niet meer het centrale domeinnaam systeem van de ICANN te gebruiken. China heeft daar al eens mee gedreigd.
Het internet zou dan opgesplitst worden in twee internetten; een met het Amerikaanse systeem, en een met het Chinese.
En als Europa er ook zo overdenkt, nog een derde in Europa. Waarom ook niet Rusland, India, enz. We zouden opgescheept zitten met een versplinterd internet. Heb je iets nodig van het “andere” internet, moet je bv over een verbindingscomputer gaan die aangesloten is op beide systemen. Of er komen bedrijven die de brug-verbinding als dienst aanbieden. Of je internetsoftware wordt aangepast om met meer domeinnaamsystemen te werken, enz.
Nog een ander gebied voor discussie tussen overheden, landen en regelgevers is de privacy. Googles nieuwe privacy beleid heeft de aandacht getrokken van Europese regelgevers. De Franse regulator heeft al laten weten dat ze diep bezorgd zijn dat de policy een schending kan zijn van de Europese “Data Protection Directive”.
